Skip to main content

როგორ დაკარგა გურიამ ქობულეთი

გურია, ტრადიციულად, სამ ნაწილად იყოფოდა: ზემო, შუა და ქვემო გურიად. ქვემო გურია - ტერიტორია მდინარეებს, ჩოლოქსა და ჭოროხს შორის, დაახლოებით ემთხვევა დღევანდელი ქობულეთის რაიონს. ქვემო გურია გურიის სამთავროს ოსმალეთის იმპერიამ 1770-იან წლებში წაართვა და საზღვარმა მაშინ მდინარე ცხრაფონაზე გაიარა. ოსმალეთმა ეს ტერიტორია შეინარჩუნა ერთი საუკუნის განმავლობაში, 1878 წლამდე, მანამ, სანამ ის რუსეთის იმპერიამ ომის შედეგად არ დაიკავა.

1804 წელს რუსეთის იმპერიამ იმერეთის სამეფო გურიის სამთავროთურთ მფარველობაში მიიღო. რუსეთს მაშინვე გაუჩნდა პრეტენზიები ბათუმზე. საქართველოს მთავარმართებელი პავლე ციციანოვი სწერდა რუსეთის ელჩს სტამბულში, ანდრეი იტალინკსკის, რომ ეზრუნა ბათუმის რუსეთისთვის შეერთებაზე, რადგან ბათუმი გურიის სამთავროს ეკუთვნოდა, გურიის სამთავრო კი ახლა რუსეთს ეკუთვნისო. გურიის სამთავროს საზღვრების შესასწავლად გურიაში ჩავიდა პიოტრ ლიტვინოვი, რომელსაც ქაიხოსრო და მამია გურიელებმა მოახსენეს, რომ კინტრიში, ციხისძირი, ჩაქვი და ბათუმი გურიის სამთავროში შედიოდა. ლევან გურიელმა ლიტვინოვს უთხრა გურიამ ბათუმი 80 წლის წინ, კინტრიში კი 30 წლის წინ დაკარგაო.

რუსეთმა ჩურუქ-სუს, ანუ ქობულეთის მხარე რუსეთ-ოსმალეთის 1828-29 წლების დროს ბრძოლით დაიკავა. ეს ომი რუსეთის გამარჯვებით და ადრიანოპოლის საზავო შეთანხმებით დასრულდა. ადრიანოპოლის ზავის თანახმად ორ იმპერიას შორის საზღვარმა მდინარე ჩოლოქზე გაიარა. (გ. ხაჭაპურიძე, გურიის აჯანყება 1841 წელს, 1931 წ.)

შეთანხმების მე-4 მუხლი აღწერს იმპერიების საზღვარს კავკასიაში. ტექსტის მიხედვით საქართველო, იმერეთი, სამეგრელო, გურია და ამიერკავკასიის სხვა მხარეები უკვე მრავალი წელია სამუდამოდაა შეერთებული რუსეთის იმპერიასთან. რუსეთის საზღვარი იმერეთიდან მიუყვება გურიას შავ ზღვამდე, წმინდა ნიკოლოზის ნავსადგურის (შეკვეთილი) ჩათვლით.

1831 წლის რუკა. წითლად ნაჩვენებია საზღვარი ოსმალეთისა და რუსეთის იმპერიებს შორის, რომელიც შუაზე კვეთს გურიას (Gouriel)

ასე გაიყო გურიის პაწაწინა სოფლები,: ქაქუთი და აჭი, ორად და პატარა მდინარე ჩოლოქი, რომელსაც სულ რაღაც 30 კმ-ია სიგრძეში, იქცა უზარმაზარი იმპერიების გამყოფად.

გენერალ გაბრიელ ყაზბეგს პლატონ იოსელიანისგან გაგონილი ჰქონდა შემდეგი ფაქტი, რომ მთავარმმართებელ ივანე პასკევიჩს ერთ-ერთ მიღებაზე უთხოვია ქართველებისთვის, რუკაზე ეჩვენებინათ მისთვის ქართველების განსახლების საზღვარი.  როდესაც სამხრეთის მხარეს პლატონ იოსელიანს უჩვენებია ჭოროხის შუა წელი, პასკევიჩს უთქვამს, სამწუხაროა, ეს რომ დროულად არ ვიცოდიო.

მაგრამ არის სხვა ვერსიაც, რომლის მიხედვით საზღვარის ჩოლოქზე გავლება მხოლოდ ტექნიკურმა ლაფსუსმა გამოიწვია. ამ ვერსიის მიხედვით ადრიანოპოლის საზავო ხელშეკრულების შედგენისას, რუსეთმა მოითხოვა და ოსმალეთმა დაუთმო მას გურიის მთელი ტერიტორია ჭოროხამდე, მაგრამ ხელშეკრულებისა და საზავო რუკის შედგენის დროს, მდინარეთა სახელწოდების აღრევის გამო, საზღვარი გაავლეს არა მდინარე ჭოროხთან, არამედ მდინარე ჩოლოქთან. სწორედ ამიტომ ქვემო გურია აღმოჩნდა ოსმალეთის საზღვრებში. შეცდომა შეამჩნიეს ხელმოწერისა და დამტკიცების შემდეგ, მაგრამ უკვე გვიან იყო ამ საკითხის ხელახლა აღძვრა. (ნოზაძე ვ. საქართველოს აღდგენისათვის ბრძოლა მესხეთის გამო, გვ. 8 — თბილისი, 1989)

ამავე ვერსიას XIX საუკუნეში კავკასიაში მოგზაური უცხოელები ადასტურებენ. გერმანელი დიპლომატი და მოგზაური მაქს ფონ ტილემანი, რომელიც 1872 წელს ფოთში იმყოფებოდა, წერს, რომ  ფოთი საკუთარ კეთილდღეობას კალმის შეცდომას უნდა უმადლოდეს. მისი თქმით ოსმალეთმა რუსეთს ადრიანოპოლის შეთანხმებით დაუთმო ტერიტორია ყარსსა და ზღვას შორის და საზღვარს მდინარე ჭოროხზე უნდა გაევლო. მაგრამ მხოლოდ შეთანხმების რატიფიკაციის შემდეგ აღმოჩნდა, რომ საზღვრად ხელშეკრულებაში ჩაწერილი იყო მდინარე ჩოლოქი. ასე დაკარგა რუსეთის იმპერიამ ბათუმის ხელსაყრელი ნავსადგური და  მის ნაცვლად დარჩა მხოლოდ ფოთი.

ბრიტანელი დიპლომატი ედვარდ ისტვიკი ბათუმზე წერს, რომ ესაა პატარა, მაგრამ მნიშვნელოვანი სოფელი და ნავსადგური შავ ზღვაზე, რომლის დაკავება ძალიან სურდათო რუსებს, მაგრამ ვერ მოახერხეს სიტყვის დაწერაში დაშვებული შეცდომის გამო. 

ქვემო გურია 1877-78 წლების რუსეთ-ოსმალეთის ომის შემდეგ რუსეთის იმპერიამ დაისაკუთრა, მაგრამ ეს ტერიტორია ადმინისტრაციულად გურიას, ანუ იმდროინდელ ოზურგეთის მაზრას არ დაბრუნებია და ბათუმის ოკრუგის შემადგენლობაში შევიდა კინტრიშის უბნის (დღეს ქობულეთის რაიონი) სახით.


Comments

  1. საინტერესოა

    ReplyDelete
  2. ბატონო გრიგოლ , ,, ქვემო გურიის '" საზღვარი ისტორიულ– პოლიტიკურია თუ ისტორიულ –ეთნოგრაფიული ??? ,,საზღვრების ' დადგენაზე რომ მუშაობდით თუ წაიკითხეთ –სამხრეთ–დასავლეთ საქართველოსი { აჭარა}ისტორიის ოთხტომეული, და პირველყოვლისა მისი პირველი ტომი. . ეს რომ ასე იყოს არ მოგივიდოდათ ისტორიაში ასეთი იანღლიში.თუ ძალიან გაინტერესებთ გურიის სამთავროს ისტორიული საზღვრები გირჩევთ ასევე ნახოთ 1426 წ. ძვ. ევროპული რუკა და ჯ. გასტალდის 1561 წ. რუკა.






    ReplyDelete
    Replies
    1. გურიის სამხრეთ საზღვრად მდ. ჭოროხს ვახუშტი ბატონიშვილი იხსენიებს და ამას ვეყრდნობი. ცხადია, გურიის სამთავროს საზღვარი სხვადასხვა დროში იცვლებოდა.
      http://aboutguria.blogspot.com/2015/07/blog-post_38.html
      აქ მაქვს თავმოყრილი რუკები, რომლებზეც ჩანს ეს ცვლილებები. სხვა რუკები არ მაქვს, თუ მომაწვდით, დავამატებ
      თქვენ მიერ დასახელებული ნაშრომი არ წამიკითხავს, ეს „საზღვრების დადგენის“ კვლევა არ არის ბლოგ-პოსტია, რომელიც კონკრეტულად ადრიანოპოლის ზავს ეხება, გამოყენებული წყაროები ბლოგ-პოსტში მითითებულია
      თქვენ რას ხდით სადავოდ, ეს ვერ გავიგე

      Delete
    2. გურიის სამთავროს პოლიტიკურ საზღვრებს ვგულისხმობდი, მიხვდებოდით ალბათ

      Delete
  3. ბატონო ანონიმუს. ჯერ სანამ ესეთ ხმამარალ განცხადებას გააკეთებდეთ გირჩევდათ გაგერკვიათ თუ საიდან იწყებოდა და იწყება ეთნოგრაფიული აჭარა. არაფერს ვიძახი ბათუმის მიდამოებში ადგილ „კახაბერის“ შესახებ. არც იმავ ვიძახი თუ რა მისწერა ციციანოვს გურიელმა თავადმა ჭანეთის შესახებ. მე უბრალოდ ერთი რამ ამიხსენით, თუ ეთნოგრაფიული აჭარა აჭარისწყლიდან იწყება და თუ გურია სხვაგან, მაშინ ამ შუა რეგიონს რა ერქვა, თქვენ მაინც მოუგონეთ რამე სახელი! მოიტანა აქ 1426 წლის და 1561 წლის რუკა მტკიცებულებად. )) ზოგადად კარგი იქნებოდა საზღვრების ფორმირებაზე ჩემს მიერ არდაწერილი წიგნი რომ წაგეკითხათ!

    პატივისცემით!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ბახვის მანიფესტი

1905 წლის დასაწყისში გურიაში ძალაუფლება რეალურად რევოლუციური კომიტეტის  ხელში იყო, რომელსაც შეეძლო საჭიროების შემთხვევაში 15 000 შეიარაღებული პირის, „წითელაზმელების“ გამოყვანა. კავკასიის მეფისნაცვალმა მიიღო გარკვეული ადმინისტრაციული ზომები ხელისუფლების ორგანოების კონტროლის აღსადგენად. ოზურგეთის მაზრა (ანუ გურია), რომელიც ქუთაისის გუბერნიის ნაწილი იყო, ჩამოაცილა გუბერნიას. კინტრიშის ოლქი (დღევანდელი ქობულეთის რაიონი), რომელიც ბათუმის ოკრუგის ნაწილი იყო, ჩამოაცილა ბათუმის ოკრუგს, გააერთიანა ეს ერთეულები და მათ ტერიტორიაზე გამოაცხადა საგანგებო მდგომარეობა. გურიაში გაიგზავნა 10 000 კაციანი სადამსჯელო რაზმი გენერალ ალიხანოვ-ავარსკის მეთაურობით. სადასმჯელო რამზს ახლდა მთავარმმართებლობის საბჭოს წევრი სულთან კრიმ-გირეი. კრიმ-გრეი ცნობილი იყო ლიბერალური შეხედულებებით, ამიტომ  მთავარმართებლობამ გადაწყვიტა, რომ სამხედრო მოქმედებების დაწყებამდე ის გლეხობასთან მოსალაპარაკებლად გაეშვათ. კრიმ-გირეის მისია იყო გლეხობის დაშოშმინება და იმის გაგება, თუ რას მოითხოვდნენ ისინი მთავრობისგან  1905

გურიის ფეოდალები

გურიის თავადები ვახუშტი ბატონიშვილის ცნობით ფლობს გურიას გურიელი და იტყვის ვარდანის ძეობასა, და სხუანი მის ქვეშენი არიან ესენი: თავდგირიძე და ამილახორი, ჩავიდნენ სამცხიდან, შარვაშისძე მოვიდა აფხაზეთიდამ, ბერიძე, კვერღელისძე, ბერეჟიანი, ნაკაშიძე დასხუანი, აგრეთვე აზნაურნიცა XIX საუკუნეში, დიმიტრი ბაქრაძის თანახმად, გურიაში თავადების შემდეგი გვარები იყო: გურიელი გურიელები გვარად სინამდვილეში ვარდანისძეები იყვნენ, ხოლო გურიელობა კი იყო მათი ტიტული, როგორც გურიის მფლობელებისა. ისინი თავიდან გურიის ერისთავები, XVI საუკუნიდან კი დამოუკიდებელი მთავრები  იყვნენ. გურიელად იწოდებოდა ფეოდალური სახლის უფროსი, სახლის სხვა წევრები - ბატონიშვილებად. გურიელების საზაფხულო რეზიდენცია იყო უჩხუბი, ზამთრისა კი - ოზურგეთი , მამია V გურიელმა რეზიდენცია მთლიანად ოზურგეთში გადაიტანა. საგვარეულო საძვალე - შემოქმედის ეკლესია , საბატონიშვილო - ლესა .  გურიელების გერბი ნაკაშიძე გურიელების შემდეგ გურიის ყველაძე ძლიერი და მდიდარი გვარი იყო. ნაკაშიძეების საგვარეულო მოდის გვარ ნაკანიდან. ნაკანი

მეგრული ტოპონიმები და გვარები გურიაში

გურია, სანამ გურულების წინაპარი მესხების ერთი ნაწილი ამ ტერიტორიაზე დასახლდებოდა, ეკავათ ზანურ (მეგრულ-ლაზურ) ენაზე მოსაუბრე ხალხს. ეს არის ახსნა იმისა, თუ რატომაა ხშირი გურიაში ზანური წარმოშობის ტოპონიმები, ასევე მეგრული დაბოლოების მქონე გვარები. მეგრულ-ლაზური ტოპონომიკა დღევანდელი გურიის ტერიტორიაზე VII-VIII საუკუნეების შემდეგ თანდათანობით ჩაანაცვლა ქართულმა, თუმცა ცალკეული ტოპონიმი მაინცაა შემორჩენილი. ამის მიზეზი იყო ქართულ ენაზე მოსაუბრე ტომების ლტოლვა მესხეთიდან ზღვისკენ, რაც განპირობებული იყო ერთი მხრივ ამ ხალხების მიერ ზღვაზე გასასვლელის ძიებით, ხოლო მეორე მხრივ, ქართლში არაბთა შემოსევებით. გვარები ლომჯარია, ჭანტურია, კვირკველია, გაგუა, გოგუა, აფხაზავა და ა. შ. ჰიდრონიმები : ორაგვისღელე, ოჩოჩხა (მთისპირი), ოკვანე, ოსკოჭინე (ჩაისუბანი) ქალაქების და სოფლების დასახელებები: ოზურგეთი - მეგრული თავსართი „ო“ შეესაბამება ქართულ თავსართს „ა“ (ო-ზურგ-ეთი, სა-ზურგ-ეთი). ოზურგეთი და მისი შემოგარენი ზურგის ფუნქციას ასრულებდა ოსმალეთის იმპერიასთან ბრძოლაში და ამით აიხსნება ქალაქის ს

თუშური ლექსი

თუშური ლექსი, გამოთქმული 1854 წელს ყირიმის ომის დროს, ნიგოითის ბრძოლაში მონაწილე თუშების შესახებ. დაიბეჭდა კრებულში „ძველი საქართველო“, ტ. II. არამ დამძრახოთ, ბიჭებო, სიტყვანი გითხრათ ძმურია. ვაჟო, სადა ვართ? ა;ვანთან დიდათ შორს არის გურია. მომწყურდა ღვინო კახური, დიაცთ ნამცხვარი პურია... და თქვენცა ბძანეთ, მოძმენო, უმცროსს დაუგდეთ ყურია. ძმაო, შენც გახსოვს წითელი სიყმაწვილური ზნეობა; მოდით, აქ შევიკრიფენოთ, გვმართებს საქმისა რჩეობა; ბიჭობით ყველან მჯობიხართ, გიცდიათ ლეკთა მტერობა. სახელი დაგვრჩეს გურიას,  თუშებმა ქნესა მხნეობა. ომის დრო არის ვჟკაცნო, ცხენთა დავაკრათ ნალია; ადექით, დავემზადენოთ, ყველამ დავჩარხოთ ხმალია; ვინც უკან დარჩეს ამხანაგთ, იყოს ახმატის ქალია, და მოკვდეს, ქვაზე დავწეროთ: „სიცოცხლითაე მხდალია“! ვაჟო, რას ამბობ, მეწყინა, დიაცთ წესია რიდება, ქალის ლეჩაქი დახვუროთ, ვისც არ უნდ, ომი სწყინდება... კაცი გავგზავნოთ სარდალთან: ბიჭებს აქ ყოფნა სწყინდება,  თუ არ გვაჩხუბებ თათართან,  თუშნი აქ რაღად გინდება?! ვინცა გავგზავნეთ, მოვიდა: სარდალმა გაიცინაო: ებძანა: „დილით ივანე ჯა

გურულების შესახებ

იაკობ გოგებაშვილი: წინათ, მეთვრამეტე საუკუნეში, გურიას ეჭირა დიდი ადგილი, ბევრად მეტი ახლანდელზედ. ახლანდელი ჩვენი გურია კი შეადგენს მხოლოდ ქუთაისის გუბერნიის ერთ მცირე - ოზურგეთის მაზრას, რომელშიაც მცხოვრებლების რიცხვი არის 100 000. გურული მეტად ჩქარია ლაპარაკში, მოძრაობაში, საქმეში, უყვარს პირდაპირობა და სძულს პირმოთნეობა. სწრაფად მოსდის გული, თოფის წამალივით იცის აფეთქება; მაგრამ ჩქარა ისევ მშვიდდება. სიმარჯვით და გულადობით გურულები განთქმულნი არიან. განათლებასაც გატაცებით მისდევენ. დიმიტრი ყიფიანი: ეს არის უაღრესად მოთაკილე და წყენის ფიცხად ამყოლი ხასიათი გურულებისა... გაისმა ჯერ კვნესა, მერე ყვირილი, შემდეგ ტკაც-ტკუც და აპრიალდა ერთბაშად გურია, ეს პატარა, მშვენიერი მხარე, დასახლებული მართლმადიდებელი, პატიოსანი, მამაცი ხალხით თედო ჟორდანია გურიის კუთხე დამივლია ამ ოციოდ წლის წინედ, როდესაც უცხოელების კულტურას ამ ხალხზე შესამჩნევი გამრყვნელი გავლენა არ მოეხდინა. უსწავლელ-უწიგნო გლეხ-კაცებმა გამაკვირვეს მათის დიდებულ სიტყვა-პასუხით, ,,ჯენტლმენობით” – ზრდილობით, ძველებურ ქა