1918 წლის 7 ივლისს ოზურგეთში დაარსდა პირველი ადგილობრივი გაზეთი „გურიის ხმა“. „გურიის ხმა“ იყო ყოველკვირეული, ოთხგვერდიანი გაზეთი - გურიის ახალგაზრდა მარქსისტთა ორგანიზაციების ორგანო. ღირდა 3 კაპიკი. მისი ლოზუნგი იყო „პროლეტარებო, ყველა ქვეყნისა, შეერთდით“. მისი რედაქტორი იყო შ. დუდუჩავა, ახალგაზრდა მარქსისტთა ოზურგეთის ორგანიზაციის ხელმძღვანელი.
გაზეთი მხარს უჭერდა საქართველოს დამოუკიდებელი რესპუბლიკის მთავრობას და მის შესახებ წერდა:
„26 მაისი ჭეშმარიტად ისტორიული დღეა. ამ დღეს დაესკვნა საძირკველი ქართველი ერის დამოუკიდებლობას. ქართველი ხალხის კეთილდღეობისთვის თავგანწირულმა მებრძოლმა, მისი გულის მესაიდუმლემ, მისი ნებისყოფის უტყუარმა გამომხატველმა, ბრძოლის ცეცხლში გამოწრთობილმა სოციალ-დემოკრატიამ ჩამოასხა ქართველი ერის სახელმწიფოებრივი ფორმა დემოკრატიულ რესპუბლიკაში.“
გაზეთი სოციალ-დემოკრატიულ იდეოლოგიურ პლატფორმაზე იდგა. იბეჭდებოდა საგანმანათლებლო სტატიები სოციალ-დემოკრატიისა და მარქსიზმის შესახებ: მაგალითად „თანამედროვე მომენტი და მარქსიზმი“. გაზეთში იყო რუბრიკები „სადღეისო“, „სარედაქციო“. ფართოდ შუქდებოდა საგარეო-პოლიტიკური საკითხები. შედარებით იშვიათი იყო ადგილობრივი სიახლეები, თუმცა შუქდებოდა ხოლმე ასეთი ამბებიც
- 26 ივნისს თეატრის შენობაში გაიხსნა ჯარისკაცთა უნივერსიტეტი, არჩეულია 5 კაციანი გამგეობა ამ საქმის მოსაწყობად.
- 27 ივნისს ოზურგეთში ჩამოვიდნენ გზათა მინისტრი ივ. ლორთქიფანიძე და გუბერნიის კომისარი, ბ. ჩხიკვიშვილი.
- ქალაქის საბჭოს დადგენილებით გადადგა ქალაქის თავი, მის ნაცვლად აირჩიეს გიორგი ექვთიმეს ძე მურვანიძე, მის ამხანაგად სიმონ ცხომელიძე
- შეიქმნა ოსმალებთან ომის შედეგად დაზარალებულთა კომიტეტი და ა.შ.
„გურიის ხმა“ დიდ ადგილს უთმობდა ერობისა (თვითმმართველობა) და საადგილმამულო (მიწის) რეფორმებს გურიაში
საინტერესოა ერობის შემოღების შესახებ სტატიაში მიერ მოცემული ჩამონათვალი, თუ რა ფუნქციები უნდა ჰქონოდა ერობას (თვითმმართველობას) რედაქციის აზრით:
- სკოლების და კულტურულ დაწესებულებათა გახსნა
- გზებისა და არხების გაყვანა, ბოგირების გაკეთება
- საავადმყოფო-ქსენონების გახსნა და ჰიგიენური პირობების შექმნა
- საწარმოო იარაღების შეძნება და მეურნეობის რაციონალურ ნიადაგზე გადაყვანა
- მართვა-გამგეობის შესაფერის დონზე დაყენება
1921 წელს „გურიის ხმა“ უკვე გურიის სამაზრო ერობის ორგანოა. სამდღიური, ორგვერდიანი გაზეთის ფასი 50 მანეთია.
გაზეთის უკანასკნელი ნომერი გამოიცა 1921 წლის 9 მარტს, მე-18 არმიის მიერ თბილისის ოკუპაციიდან თითქმის ორი კვირის შემდეგ, ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც რუსული არმია გურიაში არ იყო შემოსული. ნომერში ერთადერთი სტატიაა: „ომის დღიური, რისთვის მოდიან?“
„გურიის ხმის“ ბაზაზე საბჭოთა პერიოდში, 1922 წელს ჩამოყალიბდა „გურიის კომუნარი“. 20-იან წლებში, გარდა ამ გაზეთისა, გამოდიოდა ლიტერატურული გაზეთი „პოეზიის დღე“ (1922-23) და ლიტერატურული ჟურნალი „ჩვენი არგონავტი“ (1924). ამ გამოცემებში მოღვაწეობდა ოზურგეთელი პედაგოგი და მწერალი ვანო სერელი (სალუქვაძე).
1931 წელს დაარსდა საქართველოს კპ ოზურგეთის რაიკომის და რაისაბჭოს აღმასკომის ორგანო გაზეთი „ლენინის დროშა“, რომელიც ამ სახელწოდებით გამოდიოდა 1990 წლამდე. 1990 წლის 22 მარტს „ლენინის დროშას“ დაერქვა „გურია“, 7 აპრილს კი დაერქვა „ალიონი“. გაზეთი „ალიონი“ დღესაც გამოდის.
გაზეთის უკანასკნელი ნომერი გამოიცა 1921 წლის 9 მარტს, მე-18 არმიის მიერ თბილისის ოკუპაციიდან თითქმის ორი კვირის შემდეგ, ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც რუსული არმია გურიაში არ იყო შემოსული. ნომერში ერთადერთი სტატიაა: „ომის დღიური, რისთვის მოდიან?“
„გურიის ხმის“ ბაზაზე საბჭოთა პერიოდში, 1922 წელს ჩამოყალიბდა „გურიის კომუნარი“. 20-იან წლებში, გარდა ამ გაზეთისა, გამოდიოდა ლიტერატურული გაზეთი „პოეზიის დღე“ (1922-23) და ლიტერატურული ჟურნალი „ჩვენი არგონავტი“ (1924). ამ გამოცემებში მოღვაწეობდა ოზურგეთელი პედაგოგი და მწერალი ვანო სერელი (სალუქვაძე).
1931 წელს დაარსდა საქართველოს კპ ოზურგეთის რაიკომის და რაისაბჭოს აღმასკომის ორგანო გაზეთი „ლენინის დროშა“, რომელიც ამ სახელწოდებით გამოდიოდა 1990 წლამდე. 1990 წლის 22 მარტს „ლენინის დროშას“ დაერქვა „გურია“, 7 აპრილს კი დაერქვა „ალიონი“. გაზეთი „ალიონი“ დღესაც გამოდის.
Comments
Post a Comment