Skip to main content

დვაბზუს გადაწვა

1905 წლის ოქტომბერი

ნასაკირალის ბრძოლის შემდეგ, როცა გურიის გლეხთა რაზმებმა ოზურგეთის მაზრის უფროსის, ლაზარენკოს რაზმები დაამარცხა 1905 წლის 20 ოქტომბერს, ლაზარენკოს დასახმარებლად 22 ოქტომბერს ოზურგეთიდან ნასაკირალისკენ დაიძრა ოზურგეთის გარნიზონის ორი ბატალიონი (150 პლასტუნი)

ნასაკირალისკენ მიმავალმა პლასტუნებმა მოკლეს 65 წლის მოხუცი, კოჭლი პავლე დვალიშვილი, რომელიც ოზურგეთიდან ერთი ვერსის მანძილზე თავის ეზოში წყაროზე პირს იბანდა. სოფელ დვაბზუში მათ გადაწვეს მილიციის პრაპორშჩიკი, 2 წმინდა გიორგის ჯვარის მქონე აზნაური ჯარისპან ღლონტის სახლი. თავად სახლის პატრონი, 60 წლის მოხუცი ჯარისპანი სახლში გამოკეტეს და ცეცხლი წაუკიდეს როგორც ოდას, ისე სამზადს, სეფას და სასიმინდეს და განაგრძეს გზა ნასაკირალისკენ. საბედნიეროდ ჯარისპანმა გამოამტვრია ფანჯარა და თავს უშველა, მაგრამ ცეცხლი ვეღარ შეაჩერა. 


„როცა ოზურგეთის გარნიზონმა გაიგო ნასაკირალზე შეტაკების ამბავი, მთელი სამხედრო ძალებით საბრძოლველად მომზადებულმა ნასაკირალისკენ გაეშურა. გზაში არავის წინააღმდეგობა არ გაუწევია. გარნიზონი შეუერთდა „ნაცხავატევზე“ დამწყვდეულ ლაზარენკოს რაზმს და შეერთებული ძალით ოზურგეთისაკენ დაბრუნდნენ. დაბრუნებულებმა დასწვეს სოფელი დვაბზუს მოსახლეობის სახლკარი. ვინც კი ხელში მოხვდებოდათ უმოწყალოდ სცემდნენ - აპატიმრებდნენ“

ნასაკირალიდან ოზურგეთისკენ დაბრუნებულმა ლაზარენკოს რაზმა გზად 6 ვერსის მანძილზე გადაწვა ყველაფერი დიდი შარის პირად. ეს არის ამჟამინდელი ოზურგეთი-ჩოხატაურის საავტომობილო გზა და აღმაშენებლის ქუჩა ქალაქ ოზურგეთში.

გაზეთი „ცნობის ფურცელი“:

ოზურგეთისკენ მიმავალ პლასტუნებს გზა და გზა გადაუწვავთ 120 სახლი თვისის კარმიდამოებით. ყველაფერი გზაზე აუოხრებიათ. ზარალი 100 000 მანეთს აღემატება წარმოუდგენლად საზარელი სურათია.

განადგურება ასე სრულდებოდა: წინ გარბოდა 20-30 პლასტუნი, სახლს თოფებს ესროდნენ, მერე შიგ შევარდებოდნენ და ამსხვრევდნენ ყველაფერს, რაც მოეწონებოდათ, თან მიჰქონდათ. წინა ჯგუფს მოსდევდა მეორე ჯგუფი ნავთით, მაზუთით და ასანთით. იატაკზე აგროვებდნენ საბან-ლეიბ ბალიშებს, ასხამდნენ ნავთს და აძლევდნენ ცეცხლს. ასეთი წვა გაგრძელდა დილის 12 საათიდან ნაშუადღევის 4 საათამდე

გაზეთი „ივერია“:

გახიზნულებმა მიაშურეს გომის მთას და შემოქმედის მონასტრიდან დასცქერიან, თუ როგორ იწვის მათი სახლ კარი …ურემი ურემს მისდევს, ხიზანი ხიზანს ემატება. სოფელ გომში, ერთი მოსახლისას თოთხმეტმა ოჯახმა შეაფარა თავი. მასპინძლები გულღიად ხვდეიან, ნუგეშს არ აკლებენ.... 

როცა პლასტუნები ოზურგეთში ჩავიდნენ საღამოს 5 საათი იყო. პლასტუნები ქალაქში ნადავლით და გამარჯვების ზალპით შევიდნენ. გაზეთ „ივერიის“ ცნობით დამწვარი იყო 90 შენობა და უსახლკაროდ დარჩენილი იყო 46 მოსახლე.

ქალაქისა და ახლომახლო სოფლების მცხოვრებლები შიშის ზარმა შეიპყრო, ვაითუ ღამით დარბევა გაგრძელდესო. იმ ღამესვე მიღებული იქნა თავდაცვითი ზომები, მოწვეული იქნა გლეხების შეიარაღებული რაზმები, გაჩნდა სახალხო პატრულები, ცოცხალი ტელეგრაფები და სხვა. უკვე რამდენიმე დღეში დაარსდა დაზარალებულთა დამხმარე კომიტეტი, რომელიც აგროვებდა შემოწირულობებს დამწვარ-აოხრებულთა ოჯახებისთვის. გურულთა დასახმარებლად მოწოდებებს ავრცელებდნენ გაზეთები „ივერია“ და „ცნობის ფურცელი“


Comments

Popular posts from this blog

ბახვის მანიფესტი

1905 წლის დასაწყისში გურიაში ძალაუფლება რეალურად რევოლუციური კომიტეტის  ხელში იყო, რომელსაც შეეძლო საჭიროების შემთხვევაში 15 000 შეიარაღებული პირის, „წითელაზმელების“ გამოყვანა. კავკასიის მეფისნაცვალმა მიიღო გარკვეული ადმინისტრაციული ზომები ხელისუფლების ორგანოების კონტროლის აღსადგენად. ოზურგეთის მაზრა (ანუ გურია), რომელიც ქუთაისის გუბერნიის ნაწილი იყო, ჩამოაცილა გუბერნიას. კინტრიშის ოლქი (დღევანდელი ქობულეთის რაიონი), რომელიც ბათუმის ოკრუგის ნაწილი იყო, ჩამოაცილა ბათუმის ოკრუგს, გააერთიანა ეს ერთეულები და მათ ტერიტორიაზე გამოაცხადა საგანგებო მდგომარეობა. გურიაში გაიგზავნა 10 000 კაციანი სადამსჯელო რაზმი გენერალ ალიხანოვ-ავარსკის მეთაურობით. სადასმჯელო რამზს ახლდა მთავარმმართებლობის საბჭოს წევრი სულთან კრიმ-გირეი. კრიმ-გრეი ცნობილი იყო ლიბერალური შეხედულებებით, ამიტომ  მთავარმართებლობამ გადაწყვიტა, რომ სამხედრო მოქმედებების დაწყებამდე ის გლეხობასთან მოსალაპარაკებლად გაეშვათ. კრიმ-გირეის მისია იყო გლეხობის დაშოშმინება და იმის გაგება, თუ რას მოითხოვდნენ ისინი მთავრობისგან  1905

გურიის ფეოდალები

გურიის თავადები ვახუშტი ბატონიშვილის ცნობით ფლობს გურიას გურიელი და იტყვის ვარდანის ძეობასა, და სხუანი მის ქვეშენი არიან ესენი: თავდგირიძე და ამილახორი, ჩავიდნენ სამცხიდან, შარვაშისძე მოვიდა აფხაზეთიდამ, ბერიძე, კვერღელისძე, ბერეჟიანი, ნაკაშიძე დასხუანი, აგრეთვე აზნაურნიცა XIX საუკუნეში, დიმიტრი ბაქრაძის თანახმად, გურიაში თავადების შემდეგი გვარები იყო: გურიელი გურიელები გვარად სინამდვილეში ვარდანისძეები იყვნენ, ხოლო გურიელობა კი იყო მათი ტიტული, როგორც გურიის მფლობელებისა. ისინი თავიდან გურიის ერისთავები, XVI საუკუნიდან კი დამოუკიდებელი მთავრები  იყვნენ. გურიელად იწოდებოდა ფეოდალური სახლის უფროსი, სახლის სხვა წევრები - ბატონიშვილებად. გურიელების საზაფხულო რეზიდენცია იყო უჩხუბი, ზამთრისა კი - ოზურგეთი , მამია V გურიელმა რეზიდენცია მთლიანად ოზურგეთში გადაიტანა. საგვარეულო საძვალე - შემოქმედის ეკლესია , საბატონიშვილო - ლესა .  გურიელების გერბი ნაკაშიძე გურიელების შემდეგ გურიის ყველაძე ძლიერი და მდიდარი გვარი იყო. ნაკაშიძეების საგვარეულო მოდის გვარ ნაკანიდან. ნაკანი

მეგრული ტოპონიმები და გვარები გურიაში

გურია, სანამ გურულების წინაპარი მესხების ერთი ნაწილი ამ ტერიტორიაზე დასახლდებოდა, ეკავათ ზანურ (მეგრულ-ლაზურ) ენაზე მოსაუბრე ხალხს. ეს არის ახსნა იმისა, თუ რატომაა ხშირი გურიაში ზანური წარმოშობის ტოპონიმები, ასევე მეგრული დაბოლოების მქონე გვარები. მეგრულ-ლაზური ტოპონომიკა დღევანდელი გურიის ტერიტორიაზე VII-VIII საუკუნეების შემდეგ თანდათანობით ჩაანაცვლა ქართულმა, თუმცა ცალკეული ტოპონიმი მაინცაა შემორჩენილი. ამის მიზეზი იყო ქართულ ენაზე მოსაუბრე ტომების ლტოლვა მესხეთიდან ზღვისკენ, რაც განპირობებული იყო ერთი მხრივ ამ ხალხების მიერ ზღვაზე გასასვლელის ძიებით, ხოლო მეორე მხრივ, ქართლში არაბთა შემოსევებით. გვარები ლომჯარია, ჭანტურია, კვირკველია, გაგუა, გოგუა, აფხაზავა და ა. შ. ჰიდრონიმები : ორაგვისღელე, ოჩოჩხა (მთისპირი), ოკვანე, ოსკოჭინე (ჩაისუბანი) ქალაქების და სოფლების დასახელებები: ოზურგეთი - მეგრული თავსართი „ო“ შეესაბამება ქართულ თავსართს „ა“ (ო-ზურგ-ეთი, სა-ზურგ-ეთი). ოზურგეთი და მისი შემოგარენი ზურგის ფუნქციას ასრულებდა ოსმალეთის იმპერიასთან ბრძოლაში და ამით აიხსნება ქალაქის ს

თუშური ლექსი

თუშური ლექსი, გამოთქმული 1854 წელს ყირიმის ომის დროს, ნიგოითის ბრძოლაში მონაწილე თუშების შესახებ. დაიბეჭდა კრებულში „ძველი საქართველო“, ტ. II. არამ დამძრახოთ, ბიჭებო, სიტყვანი გითხრათ ძმურია. ვაჟო, სადა ვართ? ა;ვანთან დიდათ შორს არის გურია. მომწყურდა ღვინო კახური, დიაცთ ნამცხვარი პურია... და თქვენცა ბძანეთ, მოძმენო, უმცროსს დაუგდეთ ყურია. ძმაო, შენც გახსოვს წითელი სიყმაწვილური ზნეობა; მოდით, აქ შევიკრიფენოთ, გვმართებს საქმისა რჩეობა; ბიჭობით ყველან მჯობიხართ, გიცდიათ ლეკთა მტერობა. სახელი დაგვრჩეს გურიას,  თუშებმა ქნესა მხნეობა. ომის დრო არის ვჟკაცნო, ცხენთა დავაკრათ ნალია; ადექით, დავემზადენოთ, ყველამ დავჩარხოთ ხმალია; ვინც უკან დარჩეს ამხანაგთ, იყოს ახმატის ქალია, და მოკვდეს, ქვაზე დავწეროთ: „სიცოცხლითაე მხდალია“! ვაჟო, რას ამბობ, მეწყინა, დიაცთ წესია რიდება, ქალის ლეჩაქი დახვუროთ, ვისც არ უნდ, ომი სწყინდება... კაცი გავგზავნოთ სარდალთან: ბიჭებს აქ ყოფნა სწყინდება,  თუ არ გვაჩხუბებ თათართან,  თუშნი აქ რაღად გინდება?! ვინცა გავგზავნეთ, მოვიდა: სარდალმა გაიცინაო: ებძანა: „დილით ივანე ჯა

გურულების შესახებ

იაკობ გოგებაშვილი: წინათ, მეთვრამეტე საუკუნეში, გურიას ეჭირა დიდი ადგილი, ბევრად მეტი ახლანდელზედ. ახლანდელი ჩვენი გურია კი შეადგენს მხოლოდ ქუთაისის გუბერნიის ერთ მცირე - ოზურგეთის მაზრას, რომელშიაც მცხოვრებლების რიცხვი არის 100 000. გურული მეტად ჩქარია ლაპარაკში, მოძრაობაში, საქმეში, უყვარს პირდაპირობა და სძულს პირმოთნეობა. სწრაფად მოსდის გული, თოფის წამალივით იცის აფეთქება; მაგრამ ჩქარა ისევ მშვიდდება. სიმარჯვით და გულადობით გურულები განთქმულნი არიან. განათლებასაც გატაცებით მისდევენ. დიმიტრი ყიფიანი: ეს არის უაღრესად მოთაკილე და წყენის ფიცხად ამყოლი ხასიათი გურულებისა... გაისმა ჯერ კვნესა, მერე ყვირილი, შემდეგ ტკაც-ტკუც და აპრიალდა ერთბაშად გურია, ეს პატარა, მშვენიერი მხარე, დასახლებული მართლმადიდებელი, პატიოსანი, მამაცი ხალხით თედო ჟორდანია გურიის კუთხე დამივლია ამ ოციოდ წლის წინედ, როდესაც უცხოელების კულტურას ამ ხალხზე შესამჩნევი გამრყვნელი გავლენა არ მოეხდინა. უსწავლელ-უწიგნო გლეხ-კაცებმა გამაკვირვეს მათის დიდებულ სიტყვა-პასუხით, ,,ჯენტლმენობით” – ზრდილობით, ძველებურ ქა